Bow Down and Lay it Down
Afgelopen zondag was een bijzondere dienst. Er werden 2 kinderen opgedragen aan God door Pastor Shelton, een zegen werd over hen heen gesproken. Ik vond het ontroerend om te zien hoe ouders op deze manier symbolisch hun kind alle goeds willen meegeven, de liefde van God willen laten ervaren en vooral Zijn zegen over het leven van het kind willen uit laten spreken. Het doet mij ook denken aan hoe wij dat in ons gezin doen, met onze kinderen. En het roept meteen de vraag op die waarschijnlijke iedereen zich weleens stelt: Wat willen we in de kern eigenlijk meegeven aan onze kinderen?
Het mooie is dat de preek die Pastor Shelton geeft na de zegening, wat mij betreft precies aansluit op deze vraag. De preek is een vervolg op vorige week, het verhaal van Mefiboseth, kleinzoon van Koning Saul die als kreupel door het leven gaat, omdat zijn voedster hem op jonge leeftijd heeft laten vallen. Daar waar het vorige week vooral ging over de lessen die we moeten halen uit de ellende die we hebben meegemaakt (‘de val’), gaat het deze week over de waarde die we als mens hebben, en ter inspiratie refereert Pastor Shelton opnieuw naar Mefiboseth, en de volgende Bijbeltekst:
2 Samuel vers 9:8 “Opnieuw boog Mefiboseth zich voor de koning neer. ‘Waarom is de koning vriendelijk voor zo’n dode hond als ik? Riep hij uit.”
Wat Pastor Shelton met deze tekst wilde duidelijk maken is dat Mefiboseth laat zien dat hij zijn lessen wel heeft geleerd, hij stelt zich nederig op en weet te buigen in naam van God. Maar wat hij ook doet is zichzelf nog vergelijken met een dode hond, en dit is niet zoals God hem ziet.
Vaak schatten we onszelf op de waarden die andere mensen aan ons hebben gegeven. In het geval van Mefiboseth is hij letterlijk genoemd naar zijn situatie als kreupele, en wordt hij doorgaans ook zo beoordeeld door de mensen om hem heen. Wanneer Koning David hem ziet voor de waarde die God hem heeft gegeven (als nakomeling van Koning Saul), raakt hij in de war en kan hij dat eigenlijk niet geloven, niet snappen, omdat hij zichzelf anders ziet, namelijk als een dode hond.
Ik vind het zo herkenbaar, en zie zoveel mensen om mij heen die zichzelf en anderen beoordelen, en vaak niet in positieve zin. Ik zie het overal op tv, artikelen, we praten vaak over elkaars tekortkomingen, en als we niet oppassen dan gaan we nog geloven wat een ander zegt ook. Velen zijn dan ook vanaf kleins af aan al beoordeeld, door opvoeders, op school, door vriendjes of docenten. Soms in kleine, zogenaamd onschuldige opmerkingen zitten de grootste oordelen. Als kind werd ik ook vaak beoordeeld door mijn omgeving, een voorbeeld hiervan is dat ik als jong meisje fysiek al snel een jonge vrouw werd. Niet zozeer kinderen, maar hun ouders maakte daar opmerkingen over, soms seksistisch, opmerkingen die ik niet echt snapte omdat ik nog te jong was, maar ik wist dat ik me er niet beter door ging voelen.
Waar ben jij beoordeeld door andere mensen? Hoe hebben ze jou (mogelijk letterlijk) genoemd? En ben je ze gaan geloven? En vervolgens stel ik mezelf en jou de vraag: Welk gevolg heeft dit op wat jij je kinderen meegeeft?
Als je jouw EigenWaarde laat bepalen door de waarde die andere mensen aan je geven, hoe kan jij dan jouw kinderen op de juiste waarde schatten? En hier komt dan ook de boodschap die Pastor Shelton aan ons wilt meegeven: Zet de waarde die God aan je geeft op de eerste plaats!
En dit is voor mij precies de reden dat ik God nu zo’n centrale rol geef ik mijn leven, in mijn gezin. Dit is precies de reden waarom ik mijn kinderen wil leren om God op de eerste plaats te zetten. Ik wil hen leren om altijd te weten dat God er is, Hij die eindeloos onvoorwaardelijk liefheeft. Ik als moeder heb ook onvoorwaardelijk lief, en toch heb ik mijn tekortkomingen. Ik mag zeggen dat ik al jaren hard heb gewerkt aan het ontwikkelingen van de waarden die anderen aan mij hebben gegeven, en leren wat mijn echt waarde is, de waarde die God mij heeft gegeven. Ik help ook andere mensen met het vinden van hun EigenWaarde, hun eigen Licht. En ondanks dat ik dit weet en hier inmiddels naar leef, ben ik een moeder met tekortkomingen, zijn er momenten dat ik mijn kinderen soms teleurstel, doe ik niet altijd alles goed. Maar het gevoel dat God er altijd is voor mij, mij altijd liefheeft, ondanks mijn tekortkomingen, is zo’n enorme steun voor mij, heeft mij door mijn donkerste dagen heen gesleept, dat ik dit ook wil meegeven aan mijn kinderen! God is er altijd, heeft ons zijn Zoon Jezus gezonden, om hem als voorbeeld te nemen, en in Liefde te leven, ondanks alle teleurstellingen, lessen, en mensen die ons verkeerd beoordelen en zelf ons laten vallen (Mefiboseth). God zal ons nooit zien als een dode hond, maar ons altijd uitnodigen aan zijn koninklijke tafel, we zijn altijd welkom.
Dat is de waarde die ik aan onze kinderen wil meegeven, en daarom wil ik dat zij God kennen, en Zijn liefde voor onze kinderen. Zodat daar waar ik tekortkom, Hij altijd zal aanvullen. Ik bedoel dit niet als excuus voor mezelf, vanzelfsprekend moet ik mijn best doen, maar als belofte aan mijn kinderen, omdat God er echt altijd zal zijn, ook als ik er niet ben.
Dus om weer terug te komen naar de les die Pastor Shelton aan ons mee wil geven. God in ons leven laten betekent 2 dingen. Het eerste is, zoals Mefiboseth ook doet, buigen voor hem, ons leven aan hem durven geven. Maar het tweede stuk in minstens zo belangrijk, namelijk Zijn liefde durven ontvangen, weten dat je Zijn onvoorwaardelijke liefde Altijd waard bent, bow down and lay it down.
Dit is wat we onze kinderen willen meegeven en waarom mijn man en ik al onze kinderen opdragen aan God!
Hoe is dat voor jou? Wat wil jij jouw kinderen meegeven in deze wereld? Hoe bepaal jij jouw EigenWaarde en hoe geef je dit mee aan jouw kinderen?
Voor een persoonlijk gesprek hierover, wees welkom via www.findyourownlight.nl
Voor Bijbelse inspiratie, kom vooral naar de inspirerende diensten van Pastor Shelton, of de prachtige worhip muziek olv Lady Vernice www.chapelavenue.nl
Liefs & Licht,
Deborah
Reactie plaatsen
Reacties